ουλοχοείον

οὐλοχοεῑον και οὐλοχόϊον, τὸ (Α)

το κάνιστρο ή το αγγείο στο οποίο τοποθετούσαν το χοντροκομμένο κριθάρι με το οποίο πασπάλιζαν το θύμα πριν από τη θυσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οὐλαί + -χοεῖον, πιθ. μέσω αμάρτυρου *οὐλοχόος / οὐλοχοῶ].